De laatste decennia hebben we het met zijn allen nodig gevonden, dat de man eens meer zijn vrouwelijke kanten ging laten zien. De maatschappij en ook de media hebben er jarenlang alles aan gedaan, om mannen ervan te doordringen dat mannelijkheid en man-zijn niet langer kon. Het was zogezegd tijd voor feminisering.
De man diende onder andere eens in contact te komen met zijn gevoel. En zou zijn gevoel ook eens vaker uit moeten spreken. Tevens zou hij eens wat meer aandacht moeten gaan besteden aan kleding en verzorging, in plaats van aan zijn auto. Bovendien zou hij zich eens meer moeten bekwamen in onder meer huishoudelijke taken.
De metroman gingen we hem noemen. De man die snapt wat metroseksualisering inhoud. Een man die zich serieus bezighoudt met zijn kleding, zijn haardracht, zijn persoonlijke verzorging, het huishouden en de inrichting van zijn woning. Maar ondertussen kan hij nog geen muurtje fatsoenlijk sausen. Laat staan een IKEA kastje in elkaar schroeven.
En als hij dan al min of meer per ongeluk en met het nodige kunst en vliegwerk een vrouw aan zich heeft weten te binden, dan wordt hij tegenwoordig met zijn vrijgezellen party meegenomen naar een kookworkshop.
In plaats van dat het vrijgezellen feestje verzandt in een zuippartij met het nodige vrouwelijk naakt en andere plezante dingen. Dingen die de rest van ons leven nauwkeurig geheim gehouden worden, maar waar we met vrienden onder het genot van een drankje nog geregeld met veel plezier aan terugdenken.
Hoe hebben wij het als mannen zijnde ooit zover kunnen laten komen?
Ik denk eerlijk gezegd dat er een hele simpele verklaring voor is. En dat is dat wij nog steeds te vaak denken met een lichaamsdeel dat daar niet voor bedoeld is. Tenminste wanneer er vrouwen in het spel zijn. Met andere woorden: Wij lopen onze lul achterna.
Het lijkt erop dat, zodra het hebben van seks ook maar even in gevaar dreigt te komen, wij bereid zijn alles op te geven en alles te doen wat er van ons gevraagd wordt.
En van die eigenschap hebben vrouwen onbewust de afgelopen decennia heel handig gebruik gemaakt, om precies van ons mannen gedaan te krijgen wat ze wilden.
Eigenlijk is het toch te gek voor woorden, als je jezelf dit laat welgevallen in ruil voor seks. Het is net alsof je gevraagd wordt om geheel vrijwillig voor de rest van je leven iemand te zijn die je niet bent. Om je hele leven lang te leven op een manier waar je absoluut niet gelukkig van gaat worden. Maar voor vrouwen zijn we bereid het te doen, zolang er maar seks in het vooruitzicht wordt gesteld.
Dit heeft er in de loop der tijd toe geleidt dat menig man thuis de Labrador, de deurmat, werd van zijn vrouw.
Degene die zich buiten de vier muren van zijn thuis overigens nog prima staande wist te houden in de maatschappij. En zijn taken op een mannelijke manier uitvoerde. Zodat hij zijn gezin kon voeden en verzorgen zoals het een echte man betaamd.
Maar eenmaal thuis werd hij ineens iemand anders. Iemand die vooral probeerde in ieder geval de seks op Zaterdagavond veilig te stellen.
En zo kreeg moeders ferm de leiding in handen en bepaalde zij dus eigenlijk wat er gebeurde in het gezin.
En zo hebben steeds meer jongens en mannen geen flauw idee meer wat man-zijn en mannelijkheid nu eigenlijk echt inhoudt. Want van hun vaders konden ze het niet leren. Omdat hij in het gezin nou niet echt het mannelijke rolmodel kon worden genoemd. Of al vrij snel uit het leven van de jongen verdween, omdat zijn ouders gingen scheiden.
Ook van TV en in de media kun je het als jongen niet leren. Want ook deze kanalen zijn ontdaan van elke vorm van mannelijkheid. Sterker nog, mannelijkheid wordt meer dan eens volkomen belachelijk gemaakt. Daardoor zul je het dan ook echt wel gaan laten, om ook maar enige vorm van mannelijkheid te gaan tonen.
Bovendien hebben onze landsbestuurders jonge mannen de militaire dienst afgenomen. Het laatste instituut dat in staat is om van jongens, mannen de maken. Door jongens discipline bij te brengen, verantwoordelijkheid te leren, op ‘jezelf aangewezen zijn’ mee te geven, doorzettingsvermogen te kweken, hun eigen grenzen leren kennen, echte kameraadschap te voelen, op eigen benen te leren staan en leren te vertrouwen op eigen inzichten en besluiten.
Stuk voor stuk ervaringen en leermomenten die elke jongen minstens nodig heeft om man te worden.
Nu wordt een jongen na zijn studie als jong volwassen kerel de maatschappij ingeknikkerd en blijft vervolgens jongen. Dat hij feitelijk nog steeds een jongen is, openbaart zich als eerste omdat het hem maar niet lukt om een vrouw te versieren.
Gewoonweg omdat hij de mannelijkheid mist, die hem in staat stelt om de stappen te nemen die nodig zijn om een vrouw, zijn vrouw te maken. En zo eindigt hij, samen met andere mannen die ergens in hun leven de afslag ‘Man worden’ hebben gemist, onder andere op mijn blog om te lezen over hoe hij alsnog man kan worden.
Je hebt één mazzel wanneer jou iets soortgelijks ook is overkomen. En dat is dat je nu alsnog het man-zijn kunt leren. Uiteraard zal het nu lastiger zijn, dan wanneer je dat als jonge jongen bijgebracht zou zijn.
Want inmiddels heb je allerlei ervaringen opgedaan en overtuigingen gevormd waarnaar je leeft en handelt. En zelfs wanneer gaat blijken dat een aantal van jouw overtuigingen niet verder van de waarheid zouden kunnen liggen, dan nog zul je er lang aan vast blijven houden. Tenslotte geven ze jou een gevoel van veiligheid en vormen ze jouw comfort zone.
En als mens zijnde haten we veranderingen. Want veranderingen aanbrengen in ons leven vergt inspanning en doorzettingsvermogen. En ook daar hebben we moeite mee. Omdat wij mensen nu eenmaal graag lui zijn. En ons niet meer willen hoeven inspannen dan strikt noodzakelijk.
Maar jezelf voornemen en je ervoor inspannen om nu eindelijk eens wat mannelijker in het leven te gaan staan en het ook door te zetten, zal je zonder meer een bijzonder goed en mannelijk gevoel gaan geven.
Gewoonweg omdat dat nu eenmaal de essentie van het man-zijn is. Dingen leren en in ons opnemen. Om vervolgens een plan te maken hoe het uit te gaan voeren. En er ook aan vast te houden en af te maken. Met andere woorden: afspraken maken en je ook aan die afspraken houden. Ook aan de afspraken die je maakt met jezelf.
Door nu met jezelf de afspraak te maken, de essentie van het man-zijn te implementeren in je leven en je daar ook aan vast te houden en naar te gaan leven, zal er direct al voor zorgen dat je jezelf al een stuk meer man zal gaan voelen.