Mijn vader leerde me het al op relatief jonge leeftijd: Als je iets wilt, dan moet je er wat voor doen. En niets doen, is ook niets krijgen.
Ik ben ervan overtuigd dat ook jij dit ergens in je opvoeding hebt meegekregen. En ik weet ook bijna zeker dat je het op heel veel dingen in je dagelijks leven toepast. Wellicht vaak zelfs zonder dat je er bewust bij nadenkt.
Ook dit is weer zo’n mooie mannelijke eigenschap die bijna als vanzelf overgaat van vader op zoon.
Maar zoals zo vaak gaat er iets mis zodra er vrouwen in het spel komen. Dan vinden we soms om een één of andere vage reden dat we ineens dingen anders moeten gaan doen.
Een vage reden waar overigens vaak een vorm van angst en onzekerheid aan ten grondslag ligt. Plotseling moet dan een ander het maar voor ons opknappen.
Dus komt het voor dat mannen zich dan bijvoorbeeld hardop af gaan vragen waarom een vrouw een man niet kan uitnodigen voor een date als ze hem leuk vindt. We leven tenslotte in een geëmancipeerde maatschappij.
Het antwoord hierop is eigenlijk vrij eenvoudig: Omdat onze menselijke natuur en ons instinct alles behalve mee geëmancipeerd zijn.
Hetgeen onder meer betekent dat afwachten door ons onderbewuste geregistreerd wordt als vrouwelijk gedrag. En actie ondernemen om iets voor elkaar te krijgen geregistreerd wordt als mannelijk gedrag.
Dit heeft heel kort door de bocht als direct gevolg dat wanneer jij af zit te wachten als man, je eigenlijk gewoon onaantrekkelijk zit te zijn voor een vrouw. Terwijl een vrouw zich juist onaantrekkelijk zou gaan maken als ze daadwerkelijk actie zou ondernemen en jou uit zou nodigen voor een date. Omdat ze op dat moment mannelijk gedrag vertoond.
Dus wanneer jij nu op dit moment een vrouw ontzettend leuk aan het vinden bent. En eigenlijk maar een beetje om haar heen loopt te draaien omdat je iets niet durft, denk er dan aan: Niets doen is ook niets krijgen. Dus ook geen date. En ook geen vrouw.