Van de week kreeg ik het boek ‘De liefdesmarkt’ van schrijver Renzo Verwer in handen. In dit boek beschrijft hij zeer oprecht hoe hij tegen vrouwen, daten en liefde aankijkt. Soms zijn zijn uitspraken niet voor de poes, maar wel goudeerlijk. Ik ben het boek dan ook met veel plezier aan het lezen.
Ik vrees alleen dat veel mannen zijn kijk op vrouwen, het daten en het liefdesleven zonder enig voorbehoud zullen delen. En net als hij proberen iedere wens van vrouwen te volgen. Iets dat zonder meer tot grote frustraties moet leiden. Want wat menig man niet weet is: dat vrouwen zelf niet eens weten wat ze willen.
Iets wat vrouwen uiteraard uit alle macht geheim proberen te houden voor het mannelijke deel van de samenleving. Met als gevolg dat mening man zich in onmogelijke bochten wringt om de vrouw in zijn leven, of de vrouwen waar zijn interesse naar uitgaan, te behagen.
Worden deze bijna ondoenlijke inspanningen eigenlijk gewaardeerd door vrouwen? Alles behalve! Mannen worden voor lul gezet, belachelijk gemaakt, uitgekafferd, uitgekotst en omgetoverd tot iets dat nog gehoorzamer is dan menig Labrador.
En wij stelletje lamlullen staan erbij, kijken ernaar en staan er schaapachtig bij te lachen. Geen haar op ons hoofd die eraan denkt er wat van te zeggen. Te bang dat we anders waarschijnlijk helemaal nooit geen seks meer krijgen.
Onze voorvaderen, die oorlogen hebben uitgevochten en geprobeerd hebben te overleven om ons voort te kunnen laten leven, zouden zich omdraaien in hun graf. En ons persoonlijk onze ballen komen afdraaien, omdat we ze echt niet langer waard zijn.
Want is het ooit wel eens bij je opgekomen dat wanneer je je als het lulletje gedraagt, je ook als lulletje behandeld wordt? En dat vrouwen daar terecht geen uitzondering op maken.
Hoe ga jij om met een ruggengraatloze ja-knikker, die alles voor je doet om maar aardig gevonden te worden? Zeer waarschijnlijk ook niet erg respectvol. Want wij houden nu eenmaal niet van mensen die ons constant het gevoel geven iets van ons te willen.
Is het dan vreemd dat vrouwen zich gedragen zoals ze zich veelal gedragen tegen mannen tegenwoordig. En ook in de media zelden nog een goed woord voor ons overhebben.
Natuurlijk hebben ze dat niet, zou ik bijna willen zeggen. Want we hebben ons als lulletjes Rozenwater zonder tegenstribbelen ons man-zijn laten afnemen. We hebben onze mannelijkheid verloochend. En nu proberen we vrouwen er de schuld van te geven. Zij hebben ons dat aangedaan en ons dat laten doen.
Dat klinkt niet erg mannelijk, vind je wel? Nogmaals, is het dan nog een wonder dat geen vrouw nog zit te wachten op ons, zolang we ons als kleine huilebalkjes blijven gedragen die roepen om hun moeder als ze onrecht wordt aangedaan?
Met andere woorden: Omgaan met vrouwen kan ineens kinderlijk eenvoudig worden, zodra je stopt met alsmaar proberen vrouwen op wat voor een manier dan ook te behagen. Stopt met vrouwen de schuld te geven van jouw miserabele liefdesleven. Stopt met vrouwen belangrijker te maken dan jezelf. Stopt met focussen op wat vrouwen zeggen en doen en vinden van mannen, maar je eens focust op jezelf en je eigen leven.
En daar eens echt van gaat maken wat je werkelijk wilt. Waarbij je jezelf eens eerlijk en mannelijk in de ogen kijkt, je eigen verantwoordelijkheid neemt, je rug recht en weer eens op een mannelijke manier in het leven gaat staan.